Opsomming:
1. Ons het gesien dat tale nooit aan mense gerig is nie, en nog minder was dit ‘n gawe vir evangelisasie werk. Donald Gee en Dennis Bennet, uitstaande Pinkster leraars bevestig dit.
2. Dit is nie ‘n teken vir gelowiges nie, maar vir ongelowiges.
3. Hierdie ongelowiges verwys eksklusief na Jode wat nie wou erken dat ander volke met ander tale ook nou God se guns geniet nie. Die Heilige Gees bevestig dit dat hierdie teken was vir “hierdie volk” van Israel (Jes 28:11; 1 Kor 14:22).
Sommige maak daarop aanspraak dat die spreek in tale, die tale van engele is (1 Kor 13:1). Dit is egter opmerksaam dat elke keer wanneer engele gepraat het in die Bybel, was dit altyd in ‘n taal wat kontemporêr en verstaanbaar was.
Paulus gebruik die hiperboliese “al so ek...” uitdrukking. Hy het nie die kennis gehad van elke verborgenheid nie, en voeg die verse ook by dat hy ten dele ken. In 1 Kor 13:3 sê Paulus dit, “…al sou ek my liggaam oorgee om verbrand te word…”. Ons weet hy het nie sy liggaam oorgegee om verbrand te word nie. “En al sou ek al my goed uitdeel…” Hy het ook nie baie besittings gehad om weg te gee nie, en nog minder het hy al die tale van mense en engele gespreek.
Meer nog sê Paulus dat hy nie die tale van engele kon spreek nie, en verwys daarna as “onuitspreeklike woorde … wat 'n mens nie mag uitspreek nie.” (2 Kor 12:4)
Watter tale?
Hand 2:6 En toe hierdie geluid kom, het die menigte saamgestroom en was in die war, want elkeen het gehoor hoe hulle in sy eie taal spreek;
Hand 2:8 En hoe hoor ons hulle, elkeen in ons eie taal waarin ons gebore is?
Hand 2:11 Kretense en Arabiere--ons hoor hulle in ons eie taal oor die groot dade van God spreek.
Hoe moeilik is dit om dit te verstaan? Dit was ‘n bestaande, gesproke en kontemporêre menslike taal. Hoe het daar dan ‘n ander glossa, een wat ons nie verstaan nie, ingesluip?
Hierdie teenstrydigheid kom van 1 Kor 14:2. Redes word aangevoer dat die spreek in tale in 1 Kor 12-14 nie dieselfde is as Handelinge 2 nie.
1 Kor 14:2 Want hy wat in 'n taal spreek, spreek nie tot mense nie, maar tot God; want niemand verstaan dit nie…
Op grond van hierdie vers word die afleiding gemaak dat daar twee soorte tale is, een in Handelinge wat verstaanbaar was, en later een wat nie verstaanbaar was nie.
As dit so was, waarom gebruik Paulus nie ‘n ander term om dit te beskryf nie? Die outeur van die boek Handelinge, Lukas gebruik dieselfde term as Paulus wat skryf in sy brief aan Korinthiërs. As daar twee soorte tale was, sou Lukas dit so aangedui het, al was dit net deur ‘n ander woord te gebruik.
Handelinge was na die brief van Korinthiërs geskryf wat reeds in sirkulasie was in die gemeentes. Lukas was wel bekend met die inhoud van die brief, want hy was Paulus se biograaf en het saam met hom gereis. Niemand anders as hy was beter bekend met Paulus se gedagtes oor hierdie onderwerp nie.
As Lukas oor ‘n ander soort taal geskryf het as waarna Paulus verwys het, sou hy dit so aangedui het om enige verwarring te vermy, maar hy het nie. Hy het daaroor gepraat soos wat Paulus daaroor gepraat het en hy het dieselfde terme gebruik om oor dieselfde ding te praat. Dit is dieselfde glossa. Die Griekse tekste is duidelik.
Paulus se tale is net so goeg bekend soos dit waarna Lukas verwys, vandat hy sê, “Daar is wie weet hoeveel soorte tale in die wêreld…” (1 Kor 14:10). In Paulus se gedagtes, gaan die hele ding oor menslike tale.
Waarom het die Korinthiërs (14:2) dit nie verstaan nie?
Terug na Jerusalem
Wat het regtig gebeur in Jerusalem? Toe die Heilige Gees gekom het, het tonge van vuur (of soos van vuur, Hand 2:2) op hulle verdeel.
Hand 2:4 En hulle is almal vervul met die Heilige Gees en het begin spreek in ander tale, soos die Gees aan hulle gegee het om uit te spreek.
Hierdie tale was dialekte van die skare (Jode uit elke nasie wat onder die hemel is) wat teenwoordig was. 15 verskillende tale word genoem. Elke persoon het die taal verstaan uit die nasie waarvan hy af gekom het. Daar was niks wonderbaarliks in die hoor van die taal nie. Die tale was wonderbaarlik, maar die ontvangs was natuurlik, want dit was hul eie taal wat hulle gehoor het.
Vir die ander 14 tale, tensy hulle dit geken het, was hulle nie in staat om dit te verstaan nie, niks meer as wat die Korinthiërs die tale kon verstaan wat hulle nie geken het nie.
Kom ons veronderstel dat daar was Korinthiërs ook teenwoordig op Pinksterdag, met 15 bandopnemers en dat hulle alles wat gesê is, afsonderlik opgeneem het. Veronderstel hulle het die 15 tale teruggespeel in hul gemeente in Korinthe aan die ander gelowiges wat net een taal of dalk twee gepraat het. Die verwagte reaksie sou wees dat “niemand dit verstaan nie”.
Dit is wat gebeur het by die samekomste in Korinthe. Tale, anders as Grieks was deur die Gees gespreek. Niemand het dit verstaan nie, nie omdat dit ‘n taal van engele was nie, maar omdat dit nie Grieks was nie. Dit was vir hulle vreemde klanke, net soos wat Arabies vir Engels sprekendes vreemde klanke is.
Vir dieselfde rede, sien ons, by Pinkster het sommige, soos in Korinthe, nie verstaan wat gesê is nie.
Dit is duidelik, volgens Hand 2, dat daar twee groepe Jode teenwoordig was by die godsdienstige fees: 1) Hulle wat Jerusalem besoek het van 15 verskillende lande (v5) en ander tale gepraat het, buiten Aramees, en 2) die Jode wat in Jerusalem gebly het wat nie een van die ander 15 tale kon praat nie. Dit is hulle, “die ander” wat gespot het,
Hand 2:13 Maar ander het gespot en gesê: Hulle is vol soetwyn.
Die inwonende Jode, wat net Aramees gepraat het (soos die Korinthiërs wat net Grieks gepraat het), het niks verstaan nie. Instede dat hulle uitvind by die ander Jode wat wel kon verstaan het, maak hulle ‘n bespotting daarvan en sê die dissipels is onder die invloed van alkohol.
Dit is gepas om sê dat hulle presies dieselfde kon gesê het as wat Paulus 25 jaar later aan die gemeente van Korinthe gesê het, “…niemand verstaan nie”. En as niemand verstaan nie, sê Paulus, “…sal hulle nie sê dat julle kranksinnig is nie?” (1 Kor 14:23).
Wat sê dit vir ons?
No comments:
Post a Comment