Die gawes van tale, uitleg en profesie volgens 1 Korinthiërs 14

Ons harte word geopenbaar op die wyse waarop ons met God se Woord werk en ook gehoorsaam.  Wanneer ons Sy Woord bewaar het Sy liefde in ons volmaak geword en sal ons weet dat ons in Hom is (1 Joh 5:2).  Dit is ongeleerde en onvaste mense wat die Skrif verdraai tot hulle eie verderf (2 Pet 3:16).

En wanneer dit kom by die gawes van tale, uitleg en profesie, volgens 1 Korinthiërs 14 moet dit beoefen word volgens die voorskrifte wat Paulus vir ons gegee het.  Dit is ook onsettend belangrik dat ons nie met vooropgestelde idees na die Skrif toe sal gaan nie, maar dat ons sal toelaat dat die Skrif met ons sal praat.

In hierdie studie gaan ons kyk na die voorskrifte wat 1 Korinthiërs 14 vir ons gee rakende die beoefening van die gawes van tale, uitleg en profesie in die gemeente konteks?

Die sleutelwoord in hoofstuk 14 is die woord “stigting” of “stig”:

·         v3 – “woorde van stigting”

·         v4 – “stig die gemeente”

·         v5 – “die gemeente stigting kan ontvang”

·         V12 – “tot stigting van die gemeente”

·         V19 – “ander te onderrig”

En dan som v26 dit alles op met die woorde, “laat alles tot STIGTING geskied”.  Wanneer die gemeente dan bymekaar kom is die primêre fokus dat die gemeente gestig sal word.  Die Griekse woord is “oikodom” wat kom van “oikos” (huis) en “dem” (om op te bou).  Die fokus en doel van die samekoms is om die gelowiges soos ‘n geestelike huis op te bou deur hulle te help om te groei tot geestelike volwassenheid.

Verder is dit ook nie net die tema van hooftuk 12-14 dat ons “mekaar/ander” moet stig en opbou nie, maar is dit ook ons goddelike mandaat wat ons regdeur die Nuwe Testament vind.  Ons moet ons naaste behaag met goeie dinge wat tot hulle stigting is, want ook Christus het Homself nie behaag nie (Rom 15:2-3).  Christus het nie Sy eie voordeel gesoek nie, maar die voordeel van ander.

Die goue reël is “LIEFDE” en hoofstuk 13 gaan oor liefde wat ‘n vrug is vir ander, want ‘n boom dra nie vrug vir homself nie, maar vir ander.  V5 sê “liefde handel nie onwelvoeglik nie, soek nie sy eie belange nie…” 

Om hierdie rede sou dit totaal en al verkeerd wees om die gawe van tale te sien as ‘n gawe vir selfstigting (1 Kor 14:4 Hy wat in ‘n taal spreek, stig homself) of om dit te sien as ‘n waarheid wat Paulus beklemtoon en aanbeveel.  Hy beklemtoon eerder die verkeerde gebruik van die gawe van tale deur te sê dat “hy wat in ‘n taal spreek, spreek nie tot mense nie, maar tot God; want niemand verstaan dit nie,” (v2).  En die doel van die geestelike gawes is om ander op te bou en te stig, en nie jouself nie.

Paulus beskryf in 1 Korinthiërs 14 eerstens die plek van die gawe van tale in die gemeente, en dit is dat dit sekondêr is (v5), die doel van die gawe van tale, en dit is dat dit ‘n teken is vir die ongelowiges (Jode) v21-22, en dan ook die die praktiese toepassing van die gawes in die gemeente, v26-40. 

Praktiese voorskrifte vir die gawes van tale en uitleg:

1.       Twee of hoogstens drie persone mag in tale praat tydens ‘n gemeente samekoms.

1 Kor 14:27 En as iemand in ‘n taal spreek, laat dit dan wees twee of hoogstens drie…

Maw as ‘n vierde persoon in tale praat tydens die gemeente samekoms, dan is ten minste die vierde persoon besig om te sondig.

2.       Een spreker op ‘n beurt mag in tale praat en nie almal gelyktydig nie.

1 Kor 14:27 …en by beurte…

               

3.       Iemand moet dit vertaal.

1 Kor 14:27 …en laat een dit uitlê.

 

Die woord “uitlê” is die Griekse woord “hermeneia” wat letterlik beteken “vertaal”.  Al die tale (op die meeste drie en by beurte) moet vertaal word.  V28 maak die belangrikheid daarvan nog meer duidelik wanneer dit sê, “Maar as daar geen uitlêer is nie, laat hy in die gemeente swyg, en laat hy met homself en met God spreek.”

Dit veronderstel ook dat die persone wat die gawe van tale het, geweet het wie die gawe van uitleg het.  En as daardie persoon nie teenwoordig was in die gemeente nie, het hulle geen ander rede gehad om in tale te praat nie, en moes hulle stilbly.

Hierdie 3 punte veronderstel dat die gawes onder die beheer van die persone is wat dit beoefen het.  Die Heilige Gees sal nooit iets deur iemand doen wat buite beheer is nie.  Die vrug van die Gees is selfbeheersing (Gal 5:22) en die Heilige Gees werk nie teen Homself nie.

Die gawe van tale was daar vir die geleenthede waar ongelowige Jode (v21-22) in die gemeente teenwoordig was, anders sou die doel daarvan, dat dit ‘n teken vir die ongelowiges (Jode) is, vir niemand anders betekenis gehad het nie.

Praktiese voorskrifte vir die gawe van profesie:

1.       Twee of hoogstens drie profete mag profeteer tydens ‘n gemeente samekoms.

1 Kor 14:29 Laat twee of drie profete spreek…

Dit is dieselfde beginsel as met die gawe van tale.  Nooit meer as drie persone nie.  “Profete” is die Griekse woord “prophemi” en verwys nie na profete soos in die Ou Testament nie, maar die woord beteken letterlik “iemand wat voor praat”.  Dit was hulle wat opgestaan het en voor mense God se boodskap verklaar het.

2.       Laat ander dit beoordeel

1 Kor 14:29 …laat ander dit beoordeel.

Die “ander” verwys na ander profete.  Twee of drie profete mag spreek en die ander (profete) moet dit beoordeel.  Hulle moet beoordeel of dit wat gespreek is die waarheid is.  Dit kan ook wees dat hulle die gawe van onderskeiding gehad het, dat hulle kon onderskei wat van God af is en wat nie van God af is nie.

Dit veronderstel ook dat iemand nie net kon voorstaan en ‘n boodskap gee sonder dat dit beoordeel word nie.  Dit moes beoordeel word, want die Kanon was nog nie afgesluit nie, en daar was nog nie geskrewe woord waarteen hulle dit kon beoordeel nie, en daarom het die gawe van onderskeiding so groot rol gespeel.